“Wat een gelul, werknemers moeten gewoon doen wat er gezegd wordt”.

Ik schrik. Het komt er met zo veel welgemeende, denigrerende overtuiging uit.

En voor ik het weet flap ik er tegen mijn potentieel opdrachtgever uit:

“Wat een gelul, je moet gewoon doen wat ik tegen zeg…..Hoe voel dat?”

Het blijft een kort moment stil aan de andere kant van de Teams sessie.
Ik voel iedereen in de call verstijven. 

Mijn “gelul” ging over het belang van alle medewerkers actief betrekken bij een organisatieverandering en focussen op structurele voldoening, welzijn en plezier.

“Nou ja, zo bedoel ik het ook niet. Natuurlijk is voldoening en het meenemen van de inzichten en behoefte van medewerkers ook belangrijk….. Natuurlijk gaan we dat doen”…..

Maar de woorden wogen te zwaar na, in de loop van het gesprek.

Het werd geen match, deze organisatie aan de vooravond van een groot verander-avontuur en ik. En dat is prima; iedereen doet zijn best naar eigen inzicht.
Welke snaren mijn spontane repliek geraakt heeft heb ik niet meer teruggehoord. Maar wat een spiegel was dit voor mij, die ik graag met je deel. Want het gaat volgens mij om een heel urgent en belangrijke vraag in onze samen-leving. Willen we samen-leven op basis van vertrouwen of op basis van angst?

‘N spiegel-moment?

Hoe is dit voor jou? Wat maakt in jouw beleving dat jij, jouw team en jouw organisatie floreert? Of onze samenleving? Is dat angst (controle, “moeten”, forceren, aanpassen, etc?) of vertrouwen (waarderen, uitnodigen, samen-werken, vragen stellen, etc?)

En wat doe je daadwerkelijk om dit vorm te geven elke dag? In het groot en in het klein?

En wat laat jouw aanpak je zien in de praktijk; wat is het resultaat? 

De anekdote hierboven maakte voor mij weer heel helder met wie en hoe ik graag wil samenwerken. En hoe haaks stond deze organisatie op mijn eigen ervaring en visie op samen leven en werken. 

In al die jaren van begeleiding van mensen in organisaties ben ik nog nooit iemand tegen gekomen, die gemotiveerd en succesvol werd van een “geen-gelul-doe-wat-ik-zeg-aanpak”. Mensen gaan hooguit voor de bühne en de korte-termijn hun best doen maar er is nooit commitment en lange-termijn voldoening en het kost bakken met controle en energie…erg vermoeiend en inefficient.

Het loopt fantastisch!

In mijn visie en ervaring gaan organisaties, teams en mensen “lekker lopen” als er wordt gewerkt vanuit respect, wederzijds vertrouwen en pro-actieve waardering van ieders talent, kennis en bijdragen. En daarmee vanuit de focus op plezier en voldoening.

En volgens mij is dat op heel veel plekken in onze maatschappij van wezenlijk belang. Hoeveel zijn we bezig met “geen gelul” maar voldoen aan, meer regels en controle en elkaar vertellen wat de ander moet doen? 

Dat gaat zo nooit “lekker lopen”. 

Deze spiegel liet mij weer zien wat ik kan doen om in mijn leven en werk vorm te geven aan vertrouwen. Bijvoorbeeld door een collega te bedanken voor een waardevolle bijdrage in een project, door oprecht nieuwsgierig te zijn naar persoonlijke verhalen en perspectieven zonder dat we het er over eens hoeven zijn. En het allerbelangrijkste; door mezelf te vertrouwen en me niet meer uit angst te beperken..….want dan loopt het fantastisch!

Wat doe jij om vertrouwen in de praktijk te brengen? Voor jezelf, thuis en in jouw organisatie? Ik deel graag in ieders inspiratie dus als je wilt, laat het me weten!

Geniet!

Esther